Bugün şöyle bir anılar hatıralar demişken blogum geliverdi aklıma. Bi bakayım dedim yazı yazdığım vakitlerde ne kafasıymışım. Biraz baktım da gerçekten sıkıntılıymışım, yani derdim neymiş anlamak mümkün değil.
Ofiste işe başladım başlayalı yine başladım insan sosyal bir hayvan mıdır değil midir diye düşünmeye... düşün düşün bulamadım tabi bir şey. İnsan kendinden bir şey anlatabilmek olsun, kültür,felsefe, spor gibi aktiviteli konulara değinmek olsun yapamadığı zaman sağındakinin solundakinin olayını önüne gelene anlatmaya başlıyor. Öyle bir hal almış ki durum kim kimle ne konuşması, ne konuşmaması gerektiğinin sınırını koyamamış. Koymuş olsa bile bir neşe anında yada bir sinir anında o sınır yok olup gidiveriyor ve seninle alakalı bir konu bir anda manasız bir adamın dilinden başkasına aktarılıyor oluyor.
Sonra da ben ne oluyorum? asosyal... kendimi çekiyorum... susuyorum. Aynı şekilde pek çok kişi susuyor ve tedirgin oluyor. ondan sonra da başlıyoruz birbirimize uzaktan pis pis bakmaya...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder