Gitmek mümkün mü artık gitmek!

Yollar bana memleket olsa da, sıkılmasam bir yerden bağlanmasam. Davulun sesi hep uzaktan hoş gelse bana. Otobüste giderken bu sefer uyusam mesela ya da uyusam uyansam kulağımda kulaklık müziği hissetsem içimde ve yol hiç bitmesin istesem. Bu yüzden seviyorum okuduğum bölümü, o da uzaklarda benim de aklım uzaklarda, bağlantısızlıkta. Akılcı mantıkçı bir insanken nasıl böyle oldum ben de bilmiyorum. Bazen korkuyorum bu halimden. Korkuyorum bu bilememe halimden, halsizliğimden, yorgunluğumdan, sükunetimden. İstediğim hayat biçimi oralarda biliyorum belki de öyle zannediyorum. Bu da beni çok üzmüyor zaten, yıldıza dokunamasam da hep içimi aydınlatacak biliyorum ve gidicem o da benle gelicek. E lafı fazla uzatmamak lazım sanırım yolum açık olsun.